1 września 1939 roku o świcie niebo nad Wieluniem przecięły niemieckie bombowce. To właśnie tutaj, w centrum Polski, rozpoczęła się największa tragedia XX wieku – II wojna światowa.
Pierwsze bomby spadły nie na cele wojskowe, lecz na szpital, domy i kościoły. Zginęło ponad 1200 niewinnych mieszkańców a miasto obrócono w gruzy. Od tamtej pory Wieluń stał się symbolem cierpienia Polaków.
W 86. rocznicę tych dramatycznych wydarzeń hołd ofiarom oddał Prezydent RP Karol Nawrocki. Jego wizyta rozpoczęła się od złożenia wieńca przed pomnikiem upamiętniającym zabitych mieszkańców Wielunia. Prezydentowi towarzyszyli świadkowie bombardowania oraz samorządowcy, którzy jak co roku przypominają o konieczności zachowania pamięci o tej tragedii dla przyszłych pokoleń.
Wzruszającym momentem uroczystości było wspólne złożenie kwiatów przez głowę państwa i 14-letniego Aleksandra. To młody chłopiec poprosił o możliwość oddania czci ofiarom razem z Prezydentem. Symboliczny gest ukazał, że pamięć o Wieluniu jest dziedzictwem, które młode pokolenie przenosi w przyszłość.
Następnie na placu Kazimierza Wielkiego Karol Nawrocki spotkał się z mieszkańcami miasta i okolic. To właśnie tutaj odbyła się ceremonia wręczenia państwowych odznaczeń osobom, które od lat poświęcają się dokumentowaniu prawdy o polskiej historii. Złoty Krzyż Zasługi otrzymał Jan Książek a Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski dr hab. Karol Polejowski. Ich praca, jak podkreślił Prezydent, to fundament narodowej pamięci i świadectwo, że prawda historyczna jest naszą tarczą i bronią wobec zapomnienia.
Podczas swojego przemówienia Nawrocki przypomniał, że Wieluń to nie tylko miejsce tragedii, lecz także symbol bezbronnych ofiar i zarazem symbol niezłomnej siły narodu polskiego. Nawiązał również do kwestii reparacji wojennych, akcentując, że odpowiedzialność za zbrodnie i krzywdy nie może zostać wymazana z kart historii.
Spotkanie z mieszkańcami miało nie tylko uroczysty, ale i osobisty charakter. Prezydent witał się z wielunianami, rozmawiał, podpisywał autografy i pozował do zdjęć. Tłumy, które zgromadziły się na placu, przyjęły go z entuzjazmem i poczuciem wspólnoty.
1 września w Wieluniu to dzień szczególny, to dzień zadumy i pamięci. Każdego roku przypomina, że historia ma twarze zwykłych ludzi: kobiet, dzieci, osób starszych, którzy o świcie 1939 roku stracili życie pod gradem bomb. Pamięć o nich trwa w sercach mieszkańców, w uroczystościach i w oczach młodego pokolenia, które bierze odpowiedzialność za niesienie tego dziedzictwa dalej.
