Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Wieluniu stała się po raz trzeci miejscem spotkania poety ks. Bogdana Blajera z czytelnikami jego wierszy.
Promocja pierwszego tomiku „Z palety barw i z życia kart…” odbyła się w 2017 roku, drugiego „Uwielbiaj Duszo moja Pana” w roku 2018, ostatniego „Chodzić po niebie” 6 czerwca 2019 r. Miłośnicy poezji ks. Bogdana Blajera przybyli bardzo licznie do Czytelni MiGBP nie tylko po to by posłuchać jego wierszy.
Twórczość poety czytali członkowie Koła Przyjaciół Poezji działającego przy Uniwersytecie III Wieku i aktorzy działającego przy MiGBP teatru „wpół do czwartej”, ale także by zobaczyć przepiękne ilustracje nieba i posłuchać pięknej muzyki idealnie dobranych przez Bożenę Rabikowską – Autorkę prezentacji.
Ksiądz Bogdan Blajer urodził się w Wieluniu. Jest proboszczem w parafii św. Kazimierza w Częstochowie. Ponadto Jest historykiem sztuki, artystą malarzem, poetą, fotografikiem, Diecezjalnym Konserwatorem Sztuki, wykładowcą historii sztuki w Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie, dyrektorem Muzeum Archidiecezji Częstochowskiej. Na co dzień rozkochany w przyrodzie (hoduje kwiaty), w ciszy i w swoim kapłaństwie, które przyjął 38 lat temu.
Czytane wiersze: Czas, Nasze słowa, Quo vadis, Domine?, Wielbić Cię pragnę, Szukałem Cię, Boże, Figurka Maryi, Pielgrzymowanie, Majowe poranki, Winne słowa, Życie człowieka, Dzieci, Uwielbiaj Boga, Jesteś szczęśliwy?, Czasami mam duszę lekką, Chodzić po niebie, Pożegnanie z latem, Zdziwienie Jezusa, Bóg w studni, Tomaszowe wyznanie, Nauka, Kocham cię, Jajko, Rower.
Obrazy i muzyka jakie wszyscy mieli okazję zobaczyć to: Adagio – Secret Garden: Sanctuary – jw., Adagio – G. Marradi, Modlitwa – jw., Mój aniele – A. Rieu, Mój dom – jw. stały się czasem godzinnej refleksji nad światem, życiem człowieka, wiarą w Boga, drogą poznania Boga, nad dobrym i złym słowem, nad szczęściem, nad urodą świata pełnego barw, nad dziećmi.
Zarówno dzieci jak i piękne, kolorowe, żywe kwiaty (uśmiech Boga) są dla ks. poety najpiękniejszymi rzeczami na świecie, najpełniej zbliżającymi do Boga, są Jego obrazem. Przez nie Go poznaje. Dlatego w wierszach tyle pięknych słów o dzieciach i kwiatach, tyle fotografii im poświęconych (fotografie ilustrują tomik)…
O swoich wierszach powiedział: „Moje wiersze są pisane modlitwą, moim uwielbieniem Boga za życie, za kapłaństwo, za pracę dla niego, za dobrych ludzi wokół. Moim zachwytem nad dziełem jego stworzenia, słońcem, gwiazdami, przyrodą, kwiatami, zielenią drzew, porami roku, wodą. Dziękczynieniem za ludzi (…). Zachwycam się dziećmi, bo one są jakby najczystszą formą obrazu Boga i naszym ewangelicznym ideałem”
Przeczytane przez lektorów wiersze to credo ks. poety wyrażone pięknym, poetyckim słowem, to także troska i niepokój o starą Europę, która odchodzi od swoich chrześcijańskich korzeni oraz nuta optymizmu płynącego z wiary, którą chce przekazać swoim czytelnikom.
Zofia Białas/kultura.wielun.pl
