26 czerwca w Muzeum Ziemi Wieluńskiej odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Porozmawiajmy o Sztuce”.
Wykład przygotowała Katarzyna Maria Woźniak z Gdyni, która prowadzi badania naukowe mające na celu zgłębienie tajemnicy zaginięcia karty z portretem przypisywanym Leonardowi da Vinci.
Zaginiona karta z portretem przedstawia „La Bella Principessę” (piękną księżniczkę Biancę Sforza) z unikatowego, renesansowego inkunabułu „La Sforziada”, czyli historii mediolańskiego rodu Sforzów znajdującej się Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Zaginione dzieło sztuki: autor – Leonardo da Vinci, data powstania szacowana jest na lata 1495–1496, medium to czarna, czerwona i biała kredka oraz tusz na welinie, wymiary: 33 × 24 cm. Dzieło w latach 90. XX wieku wypłynęło w USA jako oprawiony w XIX-wieczną ramę portret.
Ten nowo odkryty portret kobiety, którego autorstwo od 2008 roku przypisuje się Leonardowi da Vinci, nie miał swojej historii. Nie było wiadomym gdzie znajdował się od chwili powstania, a to przecież prawie 500 lat. Historię tę odkryto i potwierdzono w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Portret był jedną z kart z księgi znajdującej się w zbiorach biblioteki. Ta księga to La Sforziada, starodruk z 1490 r., z miniaturami słynnego miniaturzysty Giovanniego Pietro Birago, opisujący losy i chwałę rodu Sforzów. Kto i kiedy wyciął portret z księgi? To pytanie stało się tematem rozważań prelegentki podczas spotkania z cyklu „Porozmawiajmy o Sztuce” w Wieluniu.
W trakcie wykładu przedstawione zostały okoliczności odkrycia dzieła, postaci zaangażowanych naukowców, w tym oxfordzkiego profesora Martina Kempa i francuskiego specjalisty Pierra Cotty, dowody potwierdzające atrybucję. Zaprezentowana została historia portretu jako jednej z kart księgi, jak również jako oprawionego w XIX wieku dzieła, które odnalazło się w Nowym Jorku.
Przechowywany w zbiorach Biblioteki Narodowej bogato iluminowany inkunabuł z 1490 r., dzieło Giovanniego Simonetty La Sforziada, to sam w sobie bezcenny zabytek epoki renesansu. Na świecie istnieją cztery egzemplarze tego dzieła, każdy inaczej zdobiony, ale tylko jeden – w zbiorach BN – sygnowany jest przez autora iluminacji, Giovanniego Pietra Birago.
Księga, pierwotnie należąca do Galeazzo Sanseverino, dowódcy wojsk księcia Mediolanu Ludovico Sforzy, obecnie stanowi depozyt Biblioteki Ordynacji Zamojskiej w Bibliotece Narodowej.
tekst: Zofia Białas/kultura.wielun.pl
fot. MZW w Wieluniu
