W czwartek, 22 lipca, w Muzeum Ziemi wieluńskiej odbyły się kolejne zajęcia wakacyjne.
Tym razem tematem był fragment biżuterii – diamentowa kolia sprzed wieków. Zajęcia poprowadził kierownik działu archeologii Waldemar Golec. Na zajęcia przybyło 12 dzieci wraz z opiekunami. Wśród uczestników znalazły się również dwie dziewczynki, na co dzień mieszkające w Szwecji.
Prowadzący przypomniał, że elementy biżuterii takie jak kolie, naszyjniki, wisiorki znane były od najdawniejszych czasów i od najdawniejszych czasów towarzyszyły człowiekowi. Najstarsze znaleziska takiej biżuterii pochodzą sprzed ok. 100 tysięcy lat. Były to małe muszelki z dziurkami zrobione z muszli ślimaka nassariusa.
Znaleziska odkryto w Izraelu, w jaskini na górze Karmel. Ich funkcja ozdobną potwierdzono dopiero w 2007 roku. Wtedy też archeolodzy odkryli podobne muszle w Taforalt w Maroku. Pradawna biżuteria pokryta była czerwoną ochrą, naturalnym pigmentem, który wykorzystywano, jako barwnik do wyrobów artystycznych.
Do wyrobu biżuterii, nasi przodkowie oprócz muszli, wykorzystywali również inne materiały, robili biżuterię z kłów i kości zwierzęcych, kawałków skóry, piór ptaków lub kamyków, później także ze szkła wyrabianego z piasku. Tu szczególne są osiągnięcia Egipcjan i Fenicjan. Biżuteria początkowo była przeznaczona jedynie dla mężczyzn.
Dopiero z czasem stała się symbolem kobiecości. Biżuteria poza funkcją ozdobną miała chronić przed złymi mocami, jednocześnie podkreślić status noszącej ją osoby. We wczesnym średniowieczu kobiety podwieszały kolie pod broszami, jako sznury koralików. Im więcej ich było, tym wyższy był status społeczny kobiety.
Taką kolię, jako sznur koralików, dzieci wykonały pod okiem kustosza. Do wykonania kolii użyły kolorowej modeliny, wykałaczek, metalowego nożyka i sznurka. Wykonane koraliki nanizane na sznurek prowadzący zanurzał w gorącej kąpieli, by w ten sposób nadać im trwały charakter. Wykonane kolie dzieci zabrały do domu jako pamiątkę po udanych warsztatach.
Zofia Białas/kultura.wielun.pl
