Całe Triduum parafia św. Barbary przeżywała w obecności relikwii błogosławionego Michaela McGivneya.
W tym samym czasie do zainstalowanych stacji Drogi Krzyżowej dołączyła stacja XV – Zmartwychwstanie Pana Jezusa, zwiększyły się też szeregi Rycerzy Kolumba. Rycerze Kolumba włączyli się aktywnie do przygotowania ołtarza wystawienia w małym kościółku św. Barbary.
W Wielki Czwartek wierni z parafii św. Barbary stali się świadkami zdrady Judasza, ustanowienia sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa, pojmania Jezusa i pośpiesznego Jego osądzenia przez Sanhedryn z wygłoszonymi słowami wyroku: „winien jest śmierci, bluźni, nazywając się Synem Bożym”.
Potem było niezdecydowanie Piłata, jego obawy o utratę władzy i zacietrzewienie przekupionego tłumu, który wolał uwolnić zbrodniarza niż Jezusa i ostateczny wyrok potwierdzający winę Jezusa: Jezus Nazareńczyk Król Żydowski. Zamilkły dzwony. Jezus na trzy dni znika z oczu uczniów. Czy Go szukali?
Nastał Wielki Piątek – czas hipokryzji i pośpiech oprawców: ukrzyżować, sprzątnąć ciała i świętować Paschę. Na Golgocie umierali w trzech, dwóch łotrów i Jezus – Bóg Człowiek. On umarł pierwszy. Jemu nie łamali goleni, lecz przebili bok, z którego wypłynęły krew i woda. Pod krzyżem Matka, ukochany uczeń Jan, Maria Magdalena.
Józef z Arymatei i Nikodem uzyskują pozwolenie Piłata na pochówek Jezusa. Spoczął w grobie wykutym w skale. Grób zamknięto kamieniem i opieczętowano. Postawiono straże. Rozpoczęło się świętowanie Paschy. Cisza, spokój, Jezus w grobie. W pośpiechu i strachu nawet uczniowie zapomnieli, że Jezus mówił o swoim Zmartwychwstaniu.
Wielka, pełna ciszy Sobota. Święcenie wielkanocnych pokarmów a wśród nich jajko, symbol nowego życia; baranek – przypomnienie sceny wyjścia z Egiptu i Jezusa, który oddał za nas życie; chleb przypominający by go nie brakło na naszych stołach i sól chroniąca pokarmy od zepsucia.
Czasami wśród nich można też znaleźć nowalijki przypominające o tym, że życie się odrodziło. Wieczorem natomiast odbyła się liturgia Wigilii Paschalnej ukazująca historię zbawienia od chwili stworzenia do radości Zmartwychwstania, bicie dzwonów i radosne Alleluja. Eucharystia. Grób został pusty!
Niedzielny poranek. Rezurekcja. Zmartwychwstały Chrystus objawił się pełen chwały. Życie zwyciężyło śmierć, dobro zło. Świat znów się dowiedział, że Bóg żyje. Czy wróci miłość, o której przypominał w przykazaniu miłości?
Zofia Białas/kultura.wielun.pl
